دو گونه لوگو وجود دارد:
۱- لوگو های دیداری:
یعنی هر آنچه با چشم می بینید و با ادراک حسی می شناسید.
۲- لوگو های تصویری:
وقتی شماری از نشانه های دیداری ثبت می شوند
و در متنی جای می گیریند تبدیل به نشانه های تصویر می شوند.
به اعتقاد پیرس نشانه چیزی است که تحت مناسبات یا عناوینی چند، جای چیز دیگری را در ذهن می گیرد.
کاربرد طراحی لوگو
بیشترین کاربرد لوگوها این است که برای مخاطب قابل شناسایی باشند. بنابراین در طراحی لوگو خوانا بودن همراه با متفاوت بودن یا سایر لوگوهای هم موضوع یک اصل است. لوگو باید قابل درک، تاثیر گذار بوده و در ذهن مخاطب باقی بماند.
لوگو از سرمایه های معتبر یک شرکت محسوب میشود.
با ارتقاء یک شرکت همچنان نام و لوگوی آن ثابت مانده و طراحی لوگو برای نشانه یک شرکت تولیدی یا خدماتی متفاوت است.
لوگویی که مصرف نشانه یک موسسه با دامنه فعالیت ها و مخاطبین محدود را دارد میتواند اندکی با دشواری خوانده شود و آن چنان ساده نباشد. هر چند که خوانایی و سادگی از اصول طراحی لوگو میباشد.
یک لوگو در واقع، سمبلی بوده که مشخصات شرکت را نمایان می سازد. لوگو تایپ، نام شرکت میباشد، زمانی که یک لوگو تایپ در صفحه سربرگ قرار میگیرد بعنوان بخشی از هویت شرکت تلقی میگردد.
لوگو ابزار با ارزشی جهت شناخت سریع تر شرکت شما به حساب می آید.
درکل یک لوگوی ایده آل از یک نظر باید پیام خود را بیان نماید و احساس مخاطب را نسبت به شرکت برانگیخته و نمایان سازد. حال این لوگو ممکن است کلیه عملکرد مورد نظر شرکت را بیان نکند.
نکات زیر را درباره ی فضای نوشتار باید در نظر داشت:
۱- مطالب و نوشته ها باید به اندازه ای باشد که خوانده شوند.
۲- خواندن ترکیبی از حروف بزرگ و کوچک برای مخاطب آسان تر از خواندن حروف بزرگ باشد.
۳- خواندن خطوط طولانی، نوشته ها، چشم هارا را خسته می کند.
۴- فضای نوشتاری که راست چین یا چپ چین بوده آسانتر از نوشته ای خوانده میشنود که وسط چین باشد.
۵- نوشته سفید روی زمینه سیاه سخت تر خوانده میشود، همچنین نوشتار رنگی، به ویژه روشن به سختی خوانده میشود. اساسا صحیح نیست که نوشته تیتر، معمولا بزرگ و یا با حرف توپر و به صورت رنگی روی پس زمینه های تیره و روشن تایپ شود.
۶- حروف توپر، فشرده، یا ایتالیک برای بخش های مهم آورده می شود، چرا که آن ها چشم را خسته می کند.
۷- فضای نوشتاری خلوت معمولا بهتر از فضای نوشتاری شلوغ خوانده میشود.
